2018!

Het is alweer januari 2018. Mijn gedachten gaan even terug naar vier jaar geleden. Rond de jaarwisseling van 2013/2014 rommelde het erg met Jort. Op 2 januari belandden we met een ambulance in het ziekenhuis en dat bleek uiteindelijk uit te monden tot een ziekenhuisopname van bijna 3 maanden. Weken waarin het uitzonderlijk slecht ging met Jort, waarin we zeer heftige gesprekken voerden met de artsen en waarin eigenlijk alle hoop op herstel langzaam vervloog. Hoe wonderlijk was het dat hij die periode heeft doorstaan en uiteindelijk toch mee naar huis kwam. Weliswaar zonder enkele toezegging van tijd -waarschijnlijk een kwestie van dagen, weken of wellicht maanden- maar wat waren we trots en blij met dat moment! 

In al die onzekerheid hebben we zo goed en zo kwaad als het ging een weg moeten vinden. Geen netjes gebaand pad met bewegwijzering. Soms over een hobbelig zandpad of rakelings langs de afgrond, dan weer een stukje fijn asfalt. De bestemming is nog niet bereikt, maar we hebben al een hele weg afgelegd in die jaren. Die lange, kritieke ziekenhuisopname in 2014 voelt een beetje als een markering in Jorts bestaan. Een tijdperk vóór die opname en de tijd er na. Het verwarrende is echter wel dat de periode na die opname inmiddels langer is dan de periode ervoor. Geheel tegen alle verwachtingen in. 

Het gaat de laatste maanden opmerkelijk goed met Jort. De laatste schok van de ICD was eind juli 2017. Daarna kreeg hij halsoverkop een nieuwe ICD en sindsdien zijn de (relatief korte) ritmestoornissen op één of twee handen te tellen. Dat is wel echt heel bijzonder.. (en het is bijna eng om dat zo neer te zetten.. alsof je de goden verzoekt!). De operatie in augustus, een nieuwe school (inclusief de spanning maar ook de nieuwe kids met bijbehorende virussen en bacteriën die zij bij zich dragen) en de huidige griepepidemie. Jort lijkt er tot nog toe allemaal glansrijk tussendoor te fietsen! Blijkbaar is zijn weerstand inmiddels een stuk beter dan voorheen en misschien is zijn zenuwstelsel op dit moment wat minder vatbaar voor veranderingen? Wie zal het zeggen?? 

Omdat Jort inmiddels echt onderwijs volgt, is hij nu ook leerplichtig. Dat betekent dat we hem niet meer zomaar een dagje thuis kunnen houden. Aangezien onze zomervakantie min of meer in het water viel, hebben we voor hem en bij Stan op school toestemming gevraagd voor een weekje vrij buiten de vakantie om. Gelukkig was dat geen probleem en zo gingen we begin november nog even een paar dagen weg. Omdat Jort nu dus ook meeging kozen we voor een prachtig en zeer compleet park heel dichtbij: het Hof van Saksen (hier slechts 15 km vandaan). De kinderen hebben zich geweldig vermaakt in het zwembad, heeeel vaak van de wildwaterbaan, de toffe supersnelle glijbanen, klimpark, ballenbak, trampolinehal, knutselclub, bowlen etc; we hebben het allemaal gedaan! En omdat de omgeving voor ons wel bekend terrein was, was ik zelf ook een stuk rustiger. Meestal wil ik op vakantie nog steeds van alles zien en doen en maakt dat me in zekere zin onrustig. Dikwijls tot irritatie van de rest, maar niks doen is nu eenmaal niet zo mijn ding. Maar aan site seeing hoefden we hier niet te doen en daardoor was het nu ook prima om lekker te niksen en heb ik zowaar een boek gelezen! ;-) Vanwege de korte afstand is Gerlina ook nog twee keer gezellig langs geweest. Zo hadden we een handje extra in het zwembad (geen overbodige luxe) en zijn Richard en ik nog een avond met z’n tweeën een hapje wezen eten terwijl zij op de kids paste! Dit park was een prima keus en ik denk nog wel eens voor herhaling vatbaar! 

Met de intocht van Sinterklaas was Jort dit jaar ook van de partij. Er waren in de sporthal allemaal leuke spelletjes te doen voor de kinderen. Jort is totaal niet bang voor Sinterklaas en had vooral oog voor zijn staf en de mijter. Twee jaar geleden was het hem al eens gelukt om de mijter in een split second af te pakken, dus Sint was gewaarschuwd en op zijn hoede. Helaas voor hem was Jort hem ook dit keer te snel af! ;) Een paar dagen later kwam Sinterklaas nog even voor een spontaan en bliksemsnel bezoekje bij Jort op de boerderij! Hoe leuk! 

Vlak voor kerst werd er in de gemeente Zwartewaterland een 65 uur durende radiomarathon georganiseerd. Dit wordt elk jaar gedaan door een groep vrijwilligers waarbij ze zich inzetten voor een goed doel. Een van de deelnemers is een oud-collega van mij en had voor dit jaar (mede door het lezen van mijn blog) Stichting Hartekind aangedragen. Alle inwoners groot en klein hebben de afgelopen periode veel en zeer uiteenlopende acties georganiseerd en iedereen kon in ruil voor een donatie liedjes aanvragen op de zender. Op zaterdag ben ik naar hun tijdelijke studio in Hasselt geweest om het mee te maken. Wat een bijzondere club vrijwilligers, heel gezellig en onwijs gedreven. Fantastisch om te zien en met een geweldig resultaat! Zowel financieel als qua naamsbekendheid, want Hartekind staat ook daar nu echt op de kaart! Zelf heb ik een radio interview gegeven over ons leven met Jort. Mocht je het willen terugluisteren, klik dan hier: radio interview (vanaf ca. 29e minuut) 

De kerstvakantie hebben we voornamelijk thuis doorgebracht. Jort was ook twee weken vrij en op de boerderij was zoals altijd van alles te doen. Richards verjaardag viel alweer (😉) tegelijk met Kerst en die hebben we gezellig met beide families samen gevierd met een uitgebreide brunch inclusief bingo hier thuis. Verder hebben Jort en Stan samen regelmatig het trekkerspel op de Xbox gedaan. Samen betekent dan; Stan bedient de controller en Jort kijkt en geeft aanwijzingen wat er moet gebeuren! Het zou leuk zijn als hij het spel zelf ook onder de knie krijgt, maar dat is voor nu nog wel wat moeilijk. Verder hebben ze lekker buiten gespeeld, papa geholpen op de boerderij, gezellige logeerpartijtjes hier thuis en bij anderen. Sowieso hebben de boys (en soms Evie ook) de hele vakantie samen op de logeerkamer geslapen, dat is tegenwoordig eigenlijk vaste prik in het weekend en vakanties! Dat vinden ze zo gezellig! Nou, ik vind het prima en ben blij dat ze zo gek met elkaar zijn! 

Oudejaarsdag gingen we hier oliebollen bakken en was het een gezellige drukte met zoete inval van buurtgenoten. Dit jaar werd er hier niet met carbid geschoten. Of althans niet met een melkbus. Stan had een verfblik gekregen om daarmee met carbid te knallen. Na een uurtje had hij het wel gezien. Jort vond het ook geweldig interessant. Omdat hij daarin zo vasthoudend was, deed Richard het een paar keer samen met hem. Toen was de beer los hoor! Jort is de hele dag in de weer geweest met de mini carbidbus en kon het op een gegeven moment helemaal zelf! Beetje water erin, deksel erop tikken, even schudden met het carbid, op de grond leggen, voet erop, vuur erbij en BOEM!! Fantastisch, wat had hij een lol! Ik had beloofd om hem om 00.00 uur wakker te maken voor het vuurwerk (vorig jaar hadden we dat niet gedaan en werd hij uit zichzelf om half twee wakker om te knallen, maar had hij het meeste al gemist..). Dit keer heb ik hem om half 12 dus keurig uit bed gehaald, maar hij kon zijn ogen nauwelijks open houden. Al met al lag hij om 12 uur dus gewoon te pitten op de bank en heeft hij het vuurwerk alsnog niet gezien! Haha! Gelukkig hadden we nog wat bewaard en hebben we op nieuwjaarsdag traditiegetrouw nog even flink geknald bij opa en oma (onder het mom van de restjes opmaken.. ;)).